Prolog

Uśmiechnął się chytrze, nalewając do szklanki Ognistej Whisky. Przez krótką chwilę miał ochotę zatańczyć z radości, ale szybko porzucił tę niedorzeczną myśl w trosce o swoich ludzi. Przepracowani biedacy mogliby zemdleć. Dlaczego miał tak wyśmienity humor? Wczorajszej nocy ziściło się jego największe pragnienie — Tom Marvolo Riddle poległ, a z nim ten obrzydliwy gad, popularnie zwany Bellatrix. Miał wrażenie, że dostanie zawału ze szczęścia, chociaż jak na swoje sto czternaście lat całkiem nieźle się trzymał.

Westchnął z zadowoleniem i rozsiadł się w skórzanym fotelu, przeczesując dłonią ciemne, krótko przystrzyżone włosy. Te lata spiskowania i szpiegowania zaczynały dawać mu się we znaki, a przecież to dopiero przygotowanie do całego planu. Był cierpliwym człowiekiem, ale sześćdziesiąt lat wyrzeczeń odcisnęło na nim swoje piętno. Kiedy był jeszcze trzydziestoletnim młodzieniaszkiem, zapowiedział swoją zemstę, a Dumbledore? Całkowicie go zlekceważył, pewny swojej przewagi.

Z zamyślenia wyrwało go natarczywe pukanie do drzwi. Odstawił szklankę i warknął rozdrażniony:

— Wejść!

Do pomieszczenia wbiegł jeden z jego generałów. Miał mniej więcej siedemnaście lat, dopiero awansował do Głównego Kręgu. Z pozoru wyglądał na lekko przestraszonego i zdezorientowanego, ale wywiązywał się sumiennie ze swoich obowiązków.

— Mam raport, panie! — zawołał i padł przed nim na kolana.

Całą swoją wolą zmusił się, by nie parsknąć śmiechem. Chłopak był naprawdę uroczy. Pokręcił głową i nakazał mu gestem dłoni, żeby wstał.

— Mów, byle szybko i treściwie. Mam dużo pracy.

— Tak jest! — Skinął głową i zaczął zdawać relacje z trzytygodniowych obserwacji. — Śmierciożercy mieli przewagę liczebną, ale ludzie Dumbledore’a byli lepiej wyszkoleni. Bitwa trwała niecałe czternaście godzin. Rozpoczęto już odbudowę wioski Hogsmeade i Hogwartu, podobno szkoła będzie gotowa na wrzesień. Ludzie myślą, że zagrożenie już minęło, nie spodziewają się kolejnych ataków — powiedział na jednym tchu.

— Wiesz co masz robić? — spytał, podchodząc do lustra. Odpowiedziało mu skinięcie głową. — Świetnie, więc przygotuj naszego szpiega.

Z rozbawieniem obserwował, jak chłopak wybiega z pomieszczenia, potykając się o własne nogi. Poprawił swój krawat z szelmowskim uśmiechem. Gellert Grindelwald powraca w wielkim stylu.

,,Na początku miłości trzeba chodzić bardzo ostrożnie,

dopiero później można się puścić pędem przez pola prosto w objęcia ukochanego,

kiedy ma się pewność,

że nas nie wyśmieje,

jeśli się potkniemy."

-----------------------------------------------------------------------------

No ^^
Prolog wyjątkowo krótki, ale własnie taki miał być. Chciałam napisać więcej, już się rozkręcałam, ale wyszedłby jeden wielki spoiler :P Niecała 1 strona Worda przy czcionce 11, malutko. Rozdziały będą o wiele dłuższe (może oprócz 1, muszę zrobić jakiś wstęp). 

Liczę na komentarze, to nie jest moje pierwsze Sevmione, ale pierwsze na poważnie i chcę wiedzieć, nad czym muszę popracować :)

Szablon prawdopodobnie będzie tymczasowy, dobiję do 3 rozdziałów i składam zamówienie na dotyku magii :) (mam nadzieję, że przyjmą :D)
Betowała Miona22 za co bardzo jej dziękuję.